Όταν η ψεύτρα η ζωή στα
δύσκολα σε φέρει,
τότε θα δεις ποιος σ' αγαπά
και ποιος σε ξέρει.
Αν σκέφτεσαι να μ’ αρνηθείς καλλιά να με σκοτώσεις νεκρή καρδιά δε γίνεται
ξανά να την πληγώσεις.
Τα λάθη μου τα μέτρησα κι ακόμα τα πληρώνω μα όσο κι αν κοστίζουνε
εγώ δεν μετανιώνω |
Η Κρήτη Πάντα Θα Γεννά
Οπλαρχηγούς Κι Αντάρτες
Μαυροποκαμισάριδες
Και Μερακλήδες Άντρες.
Τραγούδι κάνει ο Κρητικός
κάθε χαρά και πόνο,
και λέει ό,τι αισθάνεται
με μαντινάδες μόνο.
Είν' στο δοξάρι άπιαστος και
στ' άρματα τεχνίτης
ένα κοπέλι είναι κι αυτός
γέννημα θρέμμα Κρήτης.
δεν θα την φθείρουν οι βροχές
οι μπόρες και τα χιόνια .
Όλα παιρνούν και χάνονται
Δεν θέλω εγώ στα μάτια σου,
Ο αετός ειν' αετός και πάντα ψηλά πετάει
μπορεί να κλαίει και να πονά μα δεν
παρακαλάει
|
Χαίρομαι που είμαι Κρητικός
Στη γκρεμισμένη τους φωλιά απάνω κελαηδούνε, γι αυτό ζηλεύω τα πουλιά και
όχι γιατί πετούνε.
Όποιος πουκάμισο φορεί που'χει
δε τόνε νοιάζει ο θάνατος
και δε το βάνεις εύκολα μα
με κάμουνε κομμάτια.
Εγώ πoτέ τη μοίρα μου δε θα κατηγορήσω φτάνει μια μέρα που’ γράψε
εσένα να γνωρίσω.
Φεύγω φαντάρος μα η καρδιά πίσω μου θα ξωμείνει αφου τσι τηνε χάρισα και την
κρατάει εκείνη |
|