Λαούτο η Λαγούτο

Tο σημερινό λαούτο είναι η συνέχεια της εξέλιξης του αναγεννησιακού και η εμφάνισή του στην Kρήτη χρονολογείται από την εποχή του Β. ΚΟΡΝΑΡΟΥ (Ερωτόκριτος).Είναι το διαδεδομένο σε πολλές περιοχές της Ελλάδας μουσικό όργανο, με τη διαφορά ότι η κρητική εκδοχή του είναι περισσότερο ευμεγέθης με τέσσερα ζεύγη από χορδές. Σκοπός του, να συνοδεύει τα ρυθμικά μέρη της λύρας ή του βιολιού παίζοντας άλλοτε τους «φθόγγους της μελωδίας» και άλλοτε να αποδίδει το λεγόμενο «ισοκράτημα».Παρ' όλα αυτά πολλές φορές το λαούτο χρησιμοποιείται και σαν όργανο για σόλο.Στο Κρητικό λαούτο πρωτομάστορες θεωρούνται ο Γιώργης Κουτσουρέλης (Ν.Χανίων), ο Γιάννης Μπερνιδάκης (Μπαξεβάνης) και ο Γιάννης Μαρκογιαννάκης (Ν.Ρεθύμνης) που με τη λύρα του Θανάση Σκορδαλού οδήγησαν την Κρητική μουσική σε δυσθεώρητα ύψη. Εκτός από τον καλλίφωνο Μπαξεβάνη, αηδόνι της Κρήτης χαρακτηρίστηκε ο λαουτιέρης Νίκος Μανιάς .